Kwijt

Het moment dat je even helemaal de weg kwijt bent..

Ik ben nu 4 maanden na mijn ongeluk verder en ben er al 4 maanden van overtuigd dat mijn kruisbanden gescheurd zijn.
Mijn leven in Barcelona heb ik ervoor opgegeven en dan hoor ik vandaag dat deze niet gescheurd zijn.
Ik ben sprakeloos.

Er gaat zoveel door mij heen.
Hebben de dokters in Barcelona dan nooit gelijk gehad?
Hoe kan het dat ik zoveel bloed in mijn knie had zitten?
Is de dokter hier wel correct?
Hoe kan het oordeel zo anders zijn?

Ik begrijp het helemaal niet meer, zal de pijn dan echt alleen komen door de spalk die ik kreeg in Barcelona?
Ik heb mijn vakantie naar Sardinië opgegeven, mijn leven in Barcelona door een fout van de dokters in Spanje?

Over een week heb ik mijn eerste afspraak bij de fysiotherapeut.
Hierna zullen er vast meer volgen en dan hoop ik snel verschil te gaan merken en minder pijn te hebben.

Ik zou eigenlijk gelukkig moeten zijn, ik hoef niet geopereerd te worden en zal ook weer kunnen voetballen zonder problemen.
Toch voelt het niet zo.
Op mijn nieuwe werk ben ik nog niet gelukkig, het valt allemaal een beetje tegen en ik weet niet goed wat ik moet doen.

Uiteindelijk komt alles wel weer goed, daar ben ik wel van overtuigd.
Ik zal doorzetten en proberen positief te blijven en er wat van gaan maken! Dus mijn volgende blog zal hopelijk wat vrolijker worden.
Het is gewoon zo gek hoe het leven kan lopen!

Maar om toch een beetje positief af te sluiten, afgelopen zondag heb ik Shakira weer gezien na meer dan een jaar.
Het was ontzettend gezellig en samen hebben we de stad Den Bosch ontdekt.

Liefs,
Sandra